عوامل :
- تهیه‌کنندگان: عبدالله علیخانی، حسین فرح‌بخش
- نویسنده فیلمنامه: جواد ستوده نیا
- مدیر فیلم‌برداری: احمد احمدی
- تدوین: مستانه مهاجر
- طراح و چهره‌پردازی: عبدالله اسکندری
- صدابردار همزمان: بابک اخوان
- طراح صحنه و لباس: حجت اشتری
- برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: علی افشین راد
- عکاس: سیامک قدکچیان
- مدیر تولید: پیمان حمیدی
- استودیو صدا و تدوین: آوای نفس
- محصول: موسسه سینمایی پویا فیلم
خلاصه داستان :
امیر و نازنین می خواهند از یکدیگر جدا شوند، نازنین بعد از چند ماه دوری، امروز از شهرش به تهران آمده تا طلاقش را از امیر بگیرد. آن ها باید دو شاهد پیدا کنند تا بتوانند از یکدیگر جدا شوند. در جستجوی یافتن دو شاهد بعضی از حقایق برایشان آشکار می شود. تا اینکه دو شاهد پیدا می کنند و طلاق می گیرند. امیر نازنین را به ترمینال می برد. در آخرین لحظه...
نقدها :
1. کلیشه جنسیتی:
نخستین نقد وارده بر فیلم، محتوای کلیشه ای جنسیت گرای آن است. پس کوچه های شمرون داستان خیانت مردی در غیاب همسرش می‌باشد، که موجبات جدایی این زوج را فراهم ساخته است.
محوریت داستان نیز، حول همین موضوع شکل میگیرد. منکوب نمودن طلاق و تقبیح آن، خط روایی اثر را تشکل می‌دهد؛ اما خیانت که از معضلات کنونی هر جامعه ای است و در جامعه ما نیز، مبتلا به کثیری دارد -چون از طرف جنس مرد صورت گرفته- موجه جلوه داده می‌شود. نگاه کلیشه ای فیلم بر مباح جلوه دادن خیانت مرد -به جهت جنسیت او- و مقصر جلوه دادن زن به جهت تحصیل در شهرستان و دوری از همسرش، نمایان گر همین تفکر کلیشه ای جنسیت محور موجود در فیلم است که از دل جامعه برخاسته و هیچ‌گونه جواز شرعی و عقلی بر آن صحه نگذاشته و بالعکس آن را منع می‌نماید. این مباح جلوه دادن خیانت جنسِ مرد را؛ در سکانسی که سامان (از دوستان امیر)، نازنین را به دلیل تن دادن به طلاق سرزنش کرده و به امیر به جهت دوری نازنین از او (به منظور تحصیل در شهرستان) حق خیانت می‌دهد، به خوبی می‌توان دریافت.
2. ابتذال در کلام:
از دیگر نقدهای وارده بر فیلم، دیالوگ‌های سخیف و مبتذل آن است. دیالوگ‌هایی که ضرورتی جز اشاعه ابتذال کلامی ندارد و نخواهد داشت، اما سینمای به اصطلاح فرهنگی ما هنوز که هنوز است به دان پای بند مانده است.
3. تضعیف جایگاه زن:
زن مطلقه در این اثر به مثابه انسانی یله و رها نمایش داده می‌شود. منع از طلاق با تخریب شخصیت زن مطلقه، از انگاره سازی های عامیانه این فیلم است. امیر زمانی که برای یافتن شاهد نزد یکی از بستگان خود می‌رود، آن فرد برای منصرف کردن امیر جملاتی را بر زبان می‌آورد تا امیر را از این تصمیم خود منصرف کند؛ جملاتی که برداشتی جز تضعیف و توهین زن مطلقه از آن نمی‌توان کرد.
4. ابتذال پنهان:
از مهم‌ترین نقد های وارده بر سینمای گیشه محور، ابتذال پنهان در بعضِ دیالوگ‌های آن است.
ابتذال پنهان با این که حاوی هیچ صحنه محرک و مبتذلی نیست، اما ذهن مخاطب را اسیر تصویر
سازی‌های خیال می‌کند. بی آنکه بیننده خود متوجه ابتذال پنهانِ موجود در اثر باشد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
